روش های تسکین درد در زایمان

گزینه های تسکین درد شما

زایمان می تواند دردناک باشد ، یادگیری همه راه های کاهش درد می تواند مفید باشد. همچنین برای همه کسانی که در حین زایمان با شما خواهند بود مفید است که در مورد گزینه های مختلف تسکین درد و چگونگی حمایت از شما بدانند. از ماما یا پزشک خود بخواهید که آنچه در دسترس است را توضیح دهد تا بتوانید تصمیم بگیرید که برای شما بهترین است.

خواسته های خود را در برنامه تولد خود بنویسید ، اما به یاد داشته باشید که یک ذهن آزاد داشته باشید. ممکن است دریابید که می خواهید مسکن بیشتری از آنچه برنامه ریزی کرده اید استفاده کنید ، یا پزشک یا ماما می توانند مسکن های موثرتر را برای کمک به زایمان توصیه کنند.

خودیاری در بدو تولد

اگر موارد زیر را انجام دهید ، احساس راحتی و راحتی بیشتری خواهید داشت.

- در مورد درد زایمان اطلاعات کسب کنید. مطلع بودن باعث می شود احساس کنترل بیشتری داشته باشید و از اتفاقی که می افتد ترس کمتری داشته باشید. با ماما یا پزشک خود صحبت کنید ، از آنها س askال کنید و به کلاسهای قبل از زایمان بروید.

- آرامش ، آرامش و تنفس عمیق را یاد بگیرید.

- به حرکت خود ادامه دهید - موقعیت شما می تواند تفاوتی ایجاد کند ، بنابراین سعی کنید زانو بزنید ، به اطراف قدم بزنید یا عقب و جلو بچرخید.

- همسر ، دوست یا اقوام خود را برای حمایت از خود در هنگام زایمان بیاورید ، اما اگر شریک زندگی ندارید نگران نباشید - مامای شما تمام حمایت های لازم را به شما می کند.

- از شریک زندگی خود بخواهید که به شما ماساژ دهد - اما ممکن است متوجه شوید که نمی خواهید لمس شوید.

- دوش آب گرم بگیرید.

تزریق پتیدین در هنگام زایمان

این تزریق دارویی به نام پتیدین در ران یا باسن شما برای تسکین درد است. می تواند به آرامش شما کمک کند. بعد از تزریق حدود 20 دقیقه طول می کشد تا اثر بگذارد. این اثرات 2 تا 4 ساعت طول می کشد ، بنابراین اگر به مرحله خروج کودک (دوم) از زایمان نزدیک می شوید ، توصیه نمی شود.

اثرات جانبی

- ممکن است باعث شود برخی از خانم ها سرگیجه ، مریضی و فراموشی به خود بگیرند

- اگر پتیدین یا دیامورفین خیلی نزدیک به زمان زایمان تجویز شود ، ممکن است بر تنفس کودک تأثیر بگذارد ، در این صورت داروی دیگری برای معکوس کردن اثر تجویز می شود.

- این داروها می توانند اولین تغذیه کودک را به تأخیر بیندازند

اپیدورال

اپیدورال نوعی بی حسی موضعی است. اعصاب حرکتی را که از کانال زایمان به مغز منتقل می کنند بی حس می کند. باعث خوابیدن نمی شود. برای اکثر خانم ها ، اپیدورال تسکین کامل درد را فراهم می کند. این می تواند برای زنانی که زایمان طولانی یا به خصوص دردناکی داشته اند مفید باشد. تنها فردی که می تواند اپیدورال انجام دهد ، متخصص بیهوشی است ، بنابراین در خانه در دسترس نخواهد بود.

اینکه بعد از اپیدورال چقدر می توانید پاهایتان را حرکت دهید بستگی به ماده بی حسی موضعی دارد. برخی بیمارستان ها اپیدورال "متحرک" را ارائه می دهند ، به این معنی که می توانید در اطراف قدم بزنید.

با این حال ، این امر همچنین نیاز به نظارت از راه دور (با دور سنجی) ضربان قلب کودک دارد و بسیاری از بیمارستان ها برای انجام این کار مجهز نیستند. از ماما خود بپرسید که آیا بیمارستان محلی شما اپیدورال متحرک است.

اپیدورال چگونه کار می کند؟

برای انجام اپیدورال ، در حالی که به پهلو دراز کشیده اید یا در حالت خمیده نشسته اید ، یک متخصص بیهوشی کمر شما را با داروی ضد عفونی کننده تمیز می کند ، یک قسمت کوچک را با مقداری بی حس کننده موضع بی حس می کند و سپس یک سوزن را به پشت وارد می کند. یک لوله بسیار نازک از طریق سوزن به پشت شما منتقل می شود ، نزدیک اعصابی که سیگنال های درد را از رحم حمل می کنند. داروها (معمولاً مخلوطی از بی حس کننده موضعی و مواد افیونی) از طریق این لوله تجویز می شوند. راه اندازی اپیدورال حدود 10 دقیقه و اثر آن 10-15 دقیقه دیگر طول می کشد. در ابتدا همیشه کاملاً کار نمی کند و ممکن است نیاز به تنظیم داشته باشد. انقباضات شما و ضربان قلب کودک باید به طور مداوم کنترل شود. این بدان معنی است که در اطراف شکم خود کمربند دارید و احتمالاً یک گیره به سر کودک متصل شده است.

اثرات جانبی

- اپیدورال بسته به ماده بی حس کننده موضعی ممکن است پاهای شما را تشدید کند.

- فشار خون ممکن است کاهش یابد (افت فشار خون) ، اما این نادر است زیرا مایعات منتقل شده از طریق قطره در بازو به حفظ فشار خون خوب کمک می کند.

- اپیدورال می تواند مرحله دوم زایمان را طولانی کند. برای کمک به زایمان کودک ممکن است به پنس یا خلا نیاز باشد (زایمان ابزاری).

هنگام اپیدورال ، ماما یا پزشک شما بیشتر صبر می کنند تا سر کودک پایین بیاید (قبل از شروع فشار دادن) ، مگر اینکه کودک شما علائم پریشانی نشان دهد. این شانس شما برای نیاز به زایمان ابزاری را کاهش می دهد. گاهی اوقات بیهوشی کمتری به انتهای بدن می رسد ، بنابراین اثر کاهش می یابد و ممکن است احساس طبیعی هل دادن کودک به بیرون را داشته باشید.

به دلیل اپیدورال ممکن است در ادرار کردن مشکل داشته باشید. برای کمک به شما ممکن است یک لوله کوچک به نام کاتتر در مثانه قرار گیرد. از هر 100 زن 1 نفر بعد از اپیدورال سردرد می گیرد. اگر این اتفاق بیفتد ، قابل درمان است. ممکن است کمر شما برای یک یا دو روز کمی درد داشته باشد ، اما اپیدورال باعث درد طولانی مدت کمر نمی شود.

در باره از هر 2000 زن 1 نفر پس از بچه دار شدن احساس سوزن سوزن شدن یا سوزن سوزن شدن در پا می کند. این احتمالاً بیشتر از زایمان اپیدورال ناشی از زایمان است.

استفاده از آب در زایمان (زایمان در آب)

قرار گرفتن در آب می تواند به شما کمک کند تا آرام شوید و احساس انقباضات درد کمتری ایجاد کند. بپرسید آیا می توانید دوش بگیرید یا از استخر زایمان استفاده کنید. آب در دمای مناسب و نه بالاتر از 5/37 درجه نگه داشته می شود و دمای شما کنترل می شود.

دستگاه های TENS

TENS مخفف عبارت تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست است. بعضی از بیمارستان ها دستگاه TENS دارند. در غیر این صورت ، می توانید دستگاه خود را اجاره کنید. اگر به TENS علاقه مند هستید ، نحوه استفاده از آن را در ماه های بعدی بارداری یاد بگیرید. از مامای خود بخواهید تا نحوه کار را به شما نشان دهد.

ماشین های TENS چگونه کار می کنند؟

الکترودها به پشت شما چسبانده می شوند و توسط سیمها به یک محرک کوچک باتری متصل می شوند. با نگه داشتن این مقدار جریان کم و مطمئن از طریق الکترودها به خودتان می دهید. می توانید هنگام استفاده از TENS حرکت کنید.

اعتقاد بر این است که TENS با تحریک بدن برای تولید بیشتر مسکن های طبیعی درد خود به نام اندورفین کار می کند. همچنین تعداد سیگنال های درد ارسال شده توسط نخاع به مغز را کاهش می دهد.

عوارض جانبی ماشین های TENS

هیچ عارضه جانبی شناخته شده ای برای شما یا کودک وجود ندارد.

روش های جایگزین برای تسکین دردهای زایمان

درمان های جایگزین مانند طب سوزنی ، رایحه درمانی ، هومیوپاتی ، هیپنوتیزم ، ماساژ و رفلکسولوژی ممکن است انتخاب شوند. ثابت نشده است که بیشتر این تکنیک ها برای تسکین درد موثر هستند. اگر می خواهید از هر یک از این روش ها استفاده کنید ، مهم است که آنها را با ماما یا پزشک خود در میان بگذارید و بیمارستان را از قبل مطلع کنید. بیشتر بیمارستان ها آنها را به عنوان تسکین درد در هنگام زایمان ارائه نمی دهند. اگر می خواهید هر یک از این تکنیک ها را امتحان کنید ، مطمئن شوید که پزشک به درستی آموزش دیده و با تجربه است.

5 علت و راه حل احتمالی ناباروری غیرقابل توجیه

وقتی زوجین می خواهند بچه دار شوند ، این واقعه گاهی به طور طبیعی اتفاق می افتد ، اما گاهی اوقات این آرزو می تواند به روندی بسیار دشوار تبدیل شود.

زنانی که اقدام به بارداری می کنند باید از مفاهیم باروری و ناباروری مخالف آن آگاهی داشته باشند و بدانند که حتی تغییر ساده رژیم غذایی و سبک زندگی نیز می تواند در تلاش آنها بسیار کمک کند - باروری مانند فشارسنج سلامت کلی زن در سالهای باروری است. ، بنابراین اگر یک زن مشکل باروری دارد ، بدن می تواند آن را حل کند. باید به عنوان یک کل در نظر گرفته شود ، و نباید فراموش کرد که ناتوانی در بچه دار شدن می تواند شاخص مهم دیگر مشکلات سلامتی باشد. دلایل اساسی قاعدگی نامنظم ، سندرم قبل از قاعدگی ، تغییرات خلقی و ناباروری غیرقابل توجیه ممکن است فقط به هورمون محدود شود. مشکل باروری یک زن ممکن است مربوط به یک مشکل بیشتر در سلامت کلی او باشد. ناباروری به طور کلی به عنوان ناتوانی در بارداری به مدت یک سال یا برای افراد بالای 35 سال ، با وجود رابطه جنسی محافظت نشده برای شش ماه ، تعریف می شود. زوج هایی که در بارداری مشکل دارند اغلب با یک متخصص زنان و زایمان مشورت می کنند و یا از یک متخصص غدد داخلی مشاوره می گیرند. در آزمایشات ، عوامل مردانه مانند اختلالات تخمک گذاری ، مشکلات اندام های تولید مثل یا تعداد کم اسپرم بررسی می شود. با وجود همه اینها ، یک سوم زوجین با هیچ عامل منفی روبرو نمی شوند. این نوع ناباروری "ناباروری غیرقابل توضیح" تشخیص داده می شود. از نظر عاطفی برای زوجین آسان نیست که بپذیرند که علت ناباروری قابل توضیح نیست. در درمان های معمول ، از داروهایی که تخمدان ها را تحریک می کنند استفاده می شود و این روش درمانی تا حد زیادی یک روش آزمایش و خطا است. لقاح آزمایشگاهی - لقاح تخمک در خارج از بدن - اغلب آخرین و گران ترین راه حل است. قطعی نیست که این امر منجر به بارداری می شود.

از طرف دیگر ، با توسعه مفهوم طب مکمل ، متخصصانی که در این زمینه کار می کنند با نزدیک شدن به واقعه باروری از منظر جامع تری ، بر علل واقعی ناباروری تمرکز می کنند. در بسیاری از زوج ها ، ناباروری ممکن است به دلیل بیش از یک عامل باشد. تخمک گذاری (تخمک گذاری) فقط یکی از شرایط بارداری است. به جای اینکه ناباروری را فقط به عنوان یک مشکل در لقاح مشاهده کنید ، مفید است که همیشه به سیستم های اساسی بدن نگاه کنید. رویکرد جامع نگر - اگر به تنهایی یا در ترکیب با درمان های معمول باروری اعمال شود - نتایج موفقیت آمیزتر را تضمین می کند.

التهاب و ناباروری در رویکرد پزشکی عملکردی و مکمل ، اعتقاد بر این است که علت اصلی بسیاری از اختلالات مزمن ، از جمله ناباروری ، روند التهابی مزمن است. به دنبال درمان ناباروری بدون از بین بردن التهاب مانند "تمیز کردن خانه در حالی که یک مهمانی ادامه دارد" است. از آنجا که التهاب مزمن به معنای فعال بودن سیستم ایمنی بدن است ، بدن در این فرآیند مملو از سایتوکاین های التهابی است. فعال سازی سیستم ایمنی و التهاب مزمن همراه با ادامه برخورد سیستم ایمنی بدن با محرک هایی مانند سموم محیطی ، حساسیت های غذایی و استرس مزمن ادامه می یابد. پاسخ های التهابی می تواند به راحتی سقط های زودرس را تحریک کند. برای استقرار جنین در رحم ، سیستم ایمنی بدن مادر باید بتواند بین "مهاجم دشمن" و "مهمان دوست" تفاوت قائل شود. تخمک بارور شده حاوی عناصر ژنتیکی است که برای مادر بیگانه است و از پدر ناشی می شود. برای جلوگیری از این که این واکنش رد سیستم ایمنی در برابر جنین ایجاد شود ، پستانداران دارای سلول های تنظیم کننده T هستند که از جنین در برابر سیستم ایمنی مادر محافظت می کنند. وقتی مکانیسم ایمنی محافظ جنینی مختل می شود - شرایطی مانند خود ایمنی ، آندومتریوز و التهاب مزمن از جمله دلایل اختلال است - سقط مکرر اتفاق می افتد. متخصصان باروری یکپارچه ، التهاب را ریشه بسیاری از مشکلات باروری می دانند. بیایید نگاهی بیندازیم به پنج عامل پنهان احتمالی که می توانند سیستم تولید مثل و سیستم ایمنی بدن را مختل کنند:

1. اختلالات خود ایمنی اگرچه التهاب و خود ایمنی فرایندهای جداگانه ای هستند ، اما تاکتیک مشترکی دارند: هر دو باعث می شوند سیستم ایمنی بدن هر خارجی ، از جمله جنین را به عنوان تهاجمی تلقی کند. محققان صدها بیماری خود ایمنی را شناسایی کرده اند که باعث می شود بدن ما به بافت های خود حمله کند. مشهورترین آنها - تیروئیدیت هاشیموتو ، آرتریت روماتوئید و بیماری سلیاک - زمانی امکان پذیر است که تخمک بارور شده به رحم من متصل نشود و با سقط های مکرر همراه باشد. 75 درصد کسانی که به بیماری های خود ایمنی مبتلا می شوند زن هستند. بنابراین ، تشخیص و درمان به موقع بیماری های خود ایمنی عامل مهمی است که احتمال بارداری را افزایش می دهد. با این حال ، این واقعیت که علائم بیماری های خود ایمنی بیشتر علائم عمومی هستند ، تشخیص آنها را دشوار می کند واین تشخیص پس از چهار سال و چهار بار مراجعه به پزشک انجام می شود. بیماری های خود ایمنی معمولاً بی صدا هستند. اولین علامت این ممکن است سقط جنین باشد. یائسگی زودرس (نارسایی زودرس تخمدان) ، اختلالات لخته شدن خون که باعث بارداری می شود و سقط جنین نیز از جمله علائم بیماری خود ایمنی است. سقط مکرر 2 تا 5 درصد از زنان در سن باروری را تحت تأثیر قرار می دهد. وقتی مشخصات ایمنی زنان سقط جنین بررسی می شود ، مشاهده می شود که آنها استعداد ابتلا به بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس را دارند. با معاینه هر خانمی که از نظر بیماری های خود ایمنی در بارداری مشکل دارد یا با بررسی بیماری های خودایمن در زنانی که قصد بارداری دارند ، می توان از مشکلات آینده جلوگیری کرد. به طور خلاصه ، تنظیم مجدد سیستم ایمنی کلید نگه داشتن تخمک بارور در رحم (باردار شدن) و حفظ حاملگی است. پزشک شما می تواند یک پانل دقیق از آزمایشات مربوط به بیماری های خود ایمنی ، از جمله آنتی بادی های ضد هسته (ANA) را توصیه کند. در ناباروری مشخص شده است که بین ناباروری و افزایش تعداد سلولهای T ، سلولهای B و سلولهای کشنده طبیعی و همچنین سطح بالای آنتی بادی های ضد تیروئید و آنتی بادی های ضد هسته ای رابطه وجود دارد. تغییرات تغذیه ای و سبک زندگی مانند شناسایی و اجتناب از عواملی مانند گلوتن یا سایر حساسیت های غذایی ، استرس ، سمومی که باعث ایجاد خود ایمنی می شوند ، ممکن است گاهی اوقات برای درمان کافی باشد ، اما پشتیبانی از هورمون تیروئید برای افرادی که دچار کمبود تیروئید هستند نیز لازم است.

2. اختلال تیروئید مشکلات خود ایمنی موثر بر تیروئید تأثیر زیادی بر باروری دارند. تیروئیدیت هاشیموتو ، یک پاسخ التهابی است که در آن بدن به بافت غده تیروئید خود حمله می کند ، تا 90 درصد موارد کم کاری تیروئید مسئول است و یک مطالعه منتشر شده در مجله بین المللی غدد درون ریز در سال 2014 نشان داد که 47 درصد از بیماران هاشیموتو در مشکل روبرو هستند حامله شدن.

اختلال عملکرد تیروئید خطر چرخه قاعدگی بدون تخمک گذاری (چرخه تخمک گذاری) در زنان را افزایش می دهد. اگرچه زن قاعدگی دارد اما تخمک گذاری رخ نمی دهد. علاوه بر این ، سطح پایین هورمون تیروئید با گلوبولین متصل به هورمون جنسی کم ارتباط دارد ، که در رشد و نمو فولیکول ها اختلال ایجاد می کند. هایپر پرولاکتینمی ، یکی دیگر از بیماری های مربوط به تیروئید ، نیز باعث چرخه تخمک گذاری می شود. در هیپرپرولاکتینمی ، که به معنی تولید بیش از حد هورمون پرولاکتین در غده هیپوفیز است ، پرولاکتین تخمک گذاری را سرکوب می کند در حالی که بدن را به سمت تولید شیر سوق می دهد. افزایش ترشح پرولاکتین مکانیسمی برای جلوگیری از بارداری خانم شیرده در چند ماه اول پس از تولد است ، اما در زنی که اقدام به بارداری می کند ، هایپر پرولاکتینمی به عاملی برای سرکوب تخمک گذاری تبدیل می شود. سنتز شده از کلسترول تیروئید - که به عنوان هورمون "اصلی" شناخته می شود - به تبدیل پرگننولون به استروژن ، تستوسترون ، DHEA و مهمتر از همه پروژسترون کمک می کند. کمبود تیروئید می تواند با ایجاد نارسایی پروژسترون در مورد پرگنونولون ، مشکلات باروری ایجاد کند. منجر به کوتاه شدن نیمه دوم چرخه قاعدگی می شود که به عنوان فاز لوتئال شناخته می شود. وقتی این دوره کوتاه شود ، در تشکیل بافتهایی که تخمک بارور شده را در رحم نگه می دارند ، مشکلی ایجاد می شود و نمی توان محیط مناسبی برای تخمک بارور شده ایجاد کرد. سوالات تیروئید نیز حفظ بارداری را دشوار می کند. مطالعاتی وجود دارد که نشان می دهد آنتی بادی های تیروئید خطر سقط جنین را افزایش می دهند. میزان سقط در زنان با آنتی بادی تیروئید دو تا سه برابر بیشتر است. علائمی مانند لرز ، افزایش وزن بدون دلیل و احساس خستگی مداوم باید شما را به داشتن یک صفحه بزرگ تیروئید سوق دهد. این پانل باید حاوی آنتی بادی های ضد تیروئید به همراه TSH باشد. همچنین ، از آنجا که هورمون پرگننولون از کلسترول تولید می شود ، مصرف مقادیر کافی چربی سالم و جلوگیری از هوس رژیم کم چربی بسیار مهم است. رژیم های غذایی کم چرب ، سو mal تغذیه رایج تا همین اواخر ، عاملی است که بر سلامتی زنان تأثیر منفی می گذارد ، از جمله افزایش نرخ ناباروری. اجتناب از گلوتن برای بیماران هاشیموتو ضروری است. زیرا حتی مقدار کمی گلوتن می تواند پاسخ ایمنی را در برخی افراد آغاز کند.

3. حساسیت ها و عدم تحمل های غذایی از آنجا که حساسیت های غذایی باعث ایجاد سطح پایین التهاب می شود ، آنها مظنونان بالقوه در موارد ناباروری محسوب می شوند. در مورد عدم تحمل مواد غذایی نیز همین مورد وجود دارد. عدم تحمل غذایی به دلیل کمبود آنزیم های لازم برای تجزیه مواد غذایی خاص بدن مانند لاکتوز در محصولات لبنی در بدن است. اگر عدم تحمل غذایی دارید ، خوردن حتی مقدار کمی از غذای مربوطه باعث فعال شدن سیستم ایمنی بدن می شود و ممکن است باعث التهاب گسترده شود. برخلاف آلرژی های آنافیلاکتیک ، علائم حساسیت های غذایی می توانند تا 72 ساعت دیگر بروز کنند. بنابراین ، ایجاد پیوند علت و معلولی و شناختن آنها ممکن است دشوار باشد. علاوه بر این ، علائم فرد است ممکن است از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. سردرد ، تورم ، شکایات گوارشی یا کدر شدن فکر ممکن است دیده شود.

اگر به حساسیت یا عدم تحمل غذایی مشکوک هستید ، انجام آزمایش با کمک پزشکی که روی این موضوع کار می کند ، جلوگیری از غذاهای محرک (رژیم حذف) و روی آوردن به یک رژیم ضد التهابی مفید خواهد بود.

4. قرار گرفتن در معرض سموم شناخته شده است که آلودگی محیط زیست بر باروری تأثیر دارد. در یک مطالعه تصادفی که توسط کارگروه محیط زیست در سال 2005 انجام شد ، 287 ماده شیمیایی صنعتی ، آلاینده و حشره کش در خون بند ناف نوزادان شناسایی شد. ثابت شده است که بسیاری از سموم باعث التهاب ، سرکوب سیستم ایمنی بدن ، کاهش باروری ، ایجاد عوارض بارداری و نقایص مادرزادی می شوند. مشخص شده است که زوجین نابارور غلظت بالایی از جیوه در خون دارند. در مطالعه دیگری مشاهده شد که سطح سرب در خون زنان نابارور به طور قابل توجهی بالاتر است. تصور می شود که فلزات سنگین با آسیب رساندن به توانایی تشخیص بدن بین بافتهای خود و مهاجمان خارجی ، محیط را برای حمله خود ایمنی ایجاد می کنند. منابع فلزات سنگین شامل غذاهای دریایی ، مواد آرایشی و مواد پر کننده دندان است. Xenoestrogens - مواد شیمیایی خارجی که از استروژن های بدن تقلید می کنند - امروزه جایگاه مهمی در میان سموم محیطی دارد. اینها به گیرنده های استروژن متصل می شوند و باعث ایجاد بیماری به نام غلبه استروژن می شوند. غلبه استروژن تعادل ظریف هورمونی لازم برای باروری را بر هم می زند. غلبه استروژن همچنین خطر سرطان پستان را افزایش می دهد. به خصوص در محصولات مراقبت شخصی و محصولات ساخته شده از پلاستیک ، گزانو استروژن زیاد است. بیس فنول-A (BPA) ماده ای بسیار خطرناک است که برای سخت شدن پلاستیک استفاده می شود. شناخته شده است که برای تخمدان ها و رحم سمی است. در تحقیقی که در سال 2016 انجام شد ، در حالی که میزان موفقیت زنان با کمترین میزان BPA در میان زنان پیگیری شده در طی لقاح آزمایشگاهی (تلقیح مصنوعی) 54 درصد است ، این میزان در افرادی که بالاترین سطح BPA را دارند به 17 درصد کاهش می یابد. پارابن موجود در محصولات مراقبت شخصی از استروژن ها نیز تقلید می کند. سایر مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز شامل پرفلوئوروکتان سولفونات و پرفلووروکتانوآت است که در پلاستیک ، کف ، پارچه ، فرش ، بسته بندی مواد غذایی ، شامپو ، قابلمه های نچسب ، حشره کش ها و بسیاری دیگر از وسایل خانه نیز یافت می شود. همه اینها با اختلال در باروری همراه است. کبد ما عضوی است که وظیفه پاکسازی بدن از سموم و استروژن ها از جمله اکسید کننده های خون را دارد. تغییرات توالی ژن معروف به SNP تعیین می کند که کبد چگونه می تواند به طور موثر این کار را انجام دهد. اگر کبد به دلیل تنوع ژنتیکی قادر به پاکسازی استروژن یا سموم دیگر نباشد ، این می تواند منجر به غلبه استروژن شود. به عبارت دیگر ، بسته به ترکیب ژنتیکی شما ، این امکان وجود دارد که سموم بیشتری در بدن شما جمع شود. از آنجا که بدن نمی تواند از اسیدفولیک در نقص متیلاسیون استفاده کند ، که یک تنوع ژنتیکی متداول است ، مصرف 5-MTHF که فرم فولات فعال است ، در حالی که از اسید فولیک در دوره قبل از تولد استفاده می کند ، صحیح خواهد بود.

5. استرس مزمن را می توان به عنوان هر اثری تعریف کرد که توانایی بدن شما را برای پاسخگویی موثر به مشکلاتی که در معرض آن قرار دارد ، مختل کند. استرس مزمن ، که به طور مداوم سیستم عصبی را فعال می کند ، باعث التهاب کم درجه می شود و می تواند با تداخل در تولید هورمون ، قدرت باروری را تحت تأثیر قرار دهد. فشار اجتماعی ناشی از ناباروری به فشار روانی کل فرد کمک می کند. تشخیص "ناباروری غیرقابل توضیح" باعث خرابی عاطفی و ناامیدی در زوجین می شود. استرس ناشی از این امر می تواند به عواملی که از بارداری جلوگیری می کنند ، اضافه شود. دانستن علت ناباروری ، حتی اگر خبر امیدوار کننده ای نباشد ، در صورت ناشناخته بودن علت ، می تواند فرد را تسکین دهد. محور هیپوتالامو-هیپوفیز-آدرنال که به عنوان مدار تنش بدن شناخته می شود ، یک مدار بازخورد است. در شرایط تهدید ، این پیام را به مغز ارسال می کند که اجازه می دهد هورمون های التهابی مانند آدرنالین ترشح شود. این بدن را در حالت "جنگ یا پرواز" قرار می دهد. حالت "مبارزه یا فرار" برعکس حالت "تغذیه و تولید نژاد" است. وقتی بدن استرس داشته باشد ، می تواند به طور موقت توانایی تولید مثل خود را قطع کند. وظیفه اصلی کورتیزول که هورمون استرس اولیه است ، افزایش سطح قند خون است. نتیجه خالص این مقاومت به انسولین است. از آنجا که حساسیت سلول به انسولین در مقاومت به انسولین کاهش می یابد ، سطح انسولین در خون افزایش می یابد. سطح بالای انسولین مستقیماً برای تخمدان ها سمی است و باعث افزایش تستوسترون در زنان می شود. این اختلال اولیه در سندرم تخمدان پلی کیستیک است ، که یکی از دلایل عمده ناباروری است. پروژسترون یکی از هورمون هایی است که کورتیزول از آن ساخته می شود (پیش ماده). اگر استرس شما خیلی زیاد است ، غدد فوق کلیه از پروژسترون برای ساخت کورتیزول استفاده می کنند. کاهش پروژسترون در بدن که قبلاً ذکر شداین غلبه استروژن را که تأمین می کنیم افزایش می دهد سطوح بالای کورتیزول با کاهش سرعت کار در تیروئید به چرخه تخمک گذاری کمک می کند. در ناباروری ، استفاده از تکنیک های آرام سازی برای از بین بردن استرس مانند مدیتیشن و یوگا ، رقص و موسیقی تأثیر کاهنده ای بر سطح کورتیزول دارد. خواب بیشتر به کاهش سطح کورتیزول از جمله خواب کوتاه کمک می کند. علاوه بر این ، باید از ورزش بیش از حد که باعث ایجاد کورتیزول می شود ، خودداری کرد و باید از یک برنامه ورزشی با شدت کمتر استفاده کرد.