آیا دوست دارید از دیدگاه دیگری به جهان نگاه کنید؟ معرفی: اوتیسم
اوتیسم این یک تفاوت رشد عصبی مادام العمر است که مادرزادی یا در سالهای اول زندگی رخ می دهد. این یک اختلال رشد است که می تواند به عنوان ناتوانی کودک در برقراری روابط مناسب با سایر افراد به صورت کلامی یا غیرکلامی بیان شود. هنوز هم علت اختلال طیف اوتیسم کاملاً مشخص نیست. تصور می شود که این مسئله به دلیل برخی از مشکلات سیستم عصبی که بر ساختار و عملکرد مغز تأثیر می گذارد ، ایجاد می شود و جنبه ژنتیکی دارد و همچنین برخی از دلایل پس از زایمان و قبل از زایمان باعث اوتیسم می شوند.
مبتلایان به اختلال طیف اوتیسم اساساً دو ویژگی اصلی دارند.
اولین آنها تعامل اجتماعی و عقب ماندگی ارتباطات ؛ بی تفاوتی نسبت به محیط اطراف ، عدم پاسخگویی به صدا ، نوک زدن ، تردید در صحبت کردن ، عقب رفتن و تکرار.
دوم این است؛ حرکات تکراری (چرخش ، تاب ، دست زدن) و محدوده مناطق مورد علاقه.
کودکان مبتلا به اوتیسم بیش از حد به کارهای روزمره خود وابسته هستند و مضطرب هستند و به تغییرات ایجاد شده واکنش نشان می دهند. آنها به صدا ، بو و طعم بسیار حساس هستند. اختلافات رشدی آنها باعث می شود که آنها به شیوه دیگری با جهان ارتباط برقرار کنند. افراد مبتلا به اوتیسم اضطراب مکرری را تجربه می کنند و تشخیص صدا را برایشان دشوار می کند.
اوتیسم در سطوح مختلف در هر فرد دیده می شود. برخی ممکن است خجالتی تر و درون گرا باشند ، برخی دیگر می توانند فعال و برونگرا باشند. از آنجا که اکثر آنها به هیچ وجه نمی توانند با دیگران صحبت کنند ، فقط با اشاره و اشاره و نماد ارتباط برقرار می کنند.
"درک اوتیسم":
پسر فلان همسایه اوتیسم بود.
-ااا زود خوب بشه امیدوارم حالش بهتر بشه.
در کلاس ما فردی با اوتیسم یا اوتیسم وجود دارد.
چطور ؟ آیا کودک مبتلا به بیماری روانی بر دیگران تأثیر بدی نمی گذارد؟
آیا اوتیسم در آن افراد با استعداد بسیار با استعداد اتفاق نمی افتد؟ این دختر کوچک دایی من است.
-بعد باید به مدرسه استعدادهای درخشان برود.
فرزند فلانی به دلیل ازدواج فامیلی اوتیسم شد. -بله ، دقیقاً به همین دلیل اتفاق افتاده است.
آیا اوتیسم همان سندرم داون نیست؟
بله ، به هر حال یکسان به نظر می رسند. این رسما یک بیماری است ، باید فوراً با دارو درمان شود ..
کودک تازه متولد شده دوست شما در محل کار اوتیسم است.
بودن در یک محیط با فرد اوتیسم خطرناک است ، می تواند مسری باشد. بنابراین نباید به آنها نزدیک شویم.
برادرم اوتیسم نیست ، ساختار او به این شکل است ، عادت او چنین است .. -بعد از آنکه بزرگ شود بهتر می شود.
کودک فیلانکان به دلیل فوت مادر اوتیسم داشت.
-خیلی سخت بود وقتی مادر نبود ، البته بلافاصله بیمار شد ..
آنها به صورت خانوادگی دچار سانحه رانندگی شدند. به همین دلیل اوتیسم اتفاق افتاد. -قطعاً یک ضربه دارد.
افراد مبتلا به اوتیسم خطرناک هستند ، آنها نمی دانند چه زمانی باید چه کاری انجام دهند. -بذار بریم وقتی دیدیمش ..
کودک من دائماً به ماشین هایی که از چهارراه می چرخند نگاه می کند ، قطعاً اوتیسم دارد.
آیا این بچه اوتیسم نیست؟
-پس او نمی تواند با اطمینان صحبت کند.
بیایید نگاهی به واقعیت ها بیندازیم:
اوتیسم یک بیماری نیست ، یک تفاوت رشد است. هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد ، اما با تشخیص به موقع و آموزش فشرده و صحیح می توان از پیشرفت آنها حمایت کرد. همه افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مستعد نیستند ، حتی اکثر آنها با درصدهای مختلف عقب ماندگی ذهنی دارند. سندرم داون و اوتیسم دو نوع تفاوت با ویژگی های بسیار متمایز هستند. ازدواج فامیلی به خودی خود نمی تواند به عنوان علتی برای اوتیسم نشان داده شود ، اما اگرچه امروزه دلیل آن هنوز ناشناخته است ، اما ممکن است اساس ژنتیکی داشته باشد و با عوامل محیطی نیز همراه باشد.
کودکان اوتیسم هیچ مشکلی در سلامت متابولیسم ندارند و طول زندگی آنها متفاوت است. کودکان مبتلا به اوتیسم برای ابراز احساسات خود نیاز به حمایت دارند و بیشتر از اینکه در معرض خشونت باشند بیشتر در معرض خشونت قرار دارند. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است بخواهند ارتباط برقرار کنند ، اما درک آنها از حالت های صورت شخص دیگر و جدا کردن صداهای بیرونی از صدای گفتار برای آنها کار بسیار دشواری است.
اوتیسم یک بیماری یا عادت نیست که باید اصلاح شود ، وقتی بزرگ شد بهبود نمی یابد و به خودی خود از بین نمی رود. با تشخیص به موقع و آموزش صحیح ، رشد آنها به خوبی قابل پشتیبانی است و رشد در همان سطح کودکان بدون اوتیسم در اکثر آنها حاصل می شود. اختلال طیف اوتیسم پس از از دست دادن یا ضربه ایجاد نمی شود ، اوتیسم یک کمبود مادرزادی است. اوتیسم مسری نیست ، از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود و کودکان مبتلا به اوتیسم ساختاری دارند که به جای خطرناک بودن در برقراری ارتباط مشکل دارند. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند صحبت کنند. مهارت های گفتاری را می توان با تشخیص زودهنگام و آموزش فشرده بهبود داد.
اوتیسم وقتی کودک فقط رفتارهای تکراری داشته باشدگفتن اینکه لی است کافی نیست. معاینه پزشکی لازم است.
اوتیسم 'سیاره آبی'
زندگی سفری است که مردم بدنبال معنای آن می گردند و تلاش برای درک جهان برای هر انسانی دشوار است. به اشتراک گذاشتن ، ابراز عقیده ، به طور خلاصه آشکار کردن وجود آن کار دشواری است. برای مبتلایان به اوتیسم ، درک جهان ، برقراری ارتباط و اثبات وجود آن بسیار دشوارتر است.
با این حال ، با کمی توجه می توان تعامل افراد مبتلا به اوتیسم با جهان را تسهیل کرد. برای این امر ، اولین قدم باید آگاهی از اوتیسم چیست و چیست. هر کسی که در یادگیری و گوش دادن باز باشد می تواند به این آگاهی برسد. البته حاشیه سازی ، برچسب گذاری و درک آن بسیار آسان تر است. با این حال ، ما به عنوان اعضای جامعه ، همه باید مسئولیت خود را به عهده بگیریم و نباید بسیاری از کودکان و خانواده های اوتیسم را در میان خود تنها بگذاریم.
فقط بیش از نیم میلیون نفر در ترکیه به اوتیسم مبتلا هستند. برای حمایت از مبارزات آنها ، ما باید فقط با یک روز آگاهی از این امر زندگی کنیم ، بلکه هر روز ، و هنگامی که یک فرد اوتیسم را در خانه ، مدرسه ، خیابان ، اتوبوس می بینیم ، باید آنها را بیشتر کنیم به جای نادیده گرفتن قابل مشاهده است. به جای فرار ، باید سلام کنیم ، به جای سکوت ، سعی کنیم دنیای آنها را درک کنیم و به جای نادیده گرفتن ، صبر و توجه لازم را نسبت به کودکان اوتیسم و خانواده های آنها نشان دهیم.
انکار و جلوگیری از تعامل اجتماعی که کودکان اوتیسم ممکن است برای رشد خود بیشترین نیاز را داشته باشند اثبات عدم وجدان ، دلسوزی و همدلی در خمیر انسان بودن است. تأمین حمایت روانی و اجتماعی که خانواده و خانواده آنها بیش از همه به آنها نیاز دارند موثرترین راه برای دیده شدن و حمایت از آنها است. افراد مبتلا به اوتیسم به درک ما از دنیای خود احتیاج دارند ، نه اینکه سعی کنند با دنیا همگام شوند.