تعریف و اهمیت بازی در کودکان

واژگان کودکان به اندازه بزرگسالان غنی نیست. به همین دلیل ، آنها از طریق اسباب بازی به خود می گویند. آنچه صحبت با یک بزرگسال با کودکان در بازی است. این قدرت درون کودک با بازی آشکار می شود. ما شفابخش نیستیم ، بلکه فقط وسیله هستیم.

بازی چیست؟

بیان خود کودک ، روش یادگیری قوانین از تجربیات خود ، پلی است بین تخیل و واقعیت. بیان دنیای درونی کودک و استفاده از اشیا نهفته زمینه ای است که کودک ارزش های اجتماعی و اخلاقی را می آموزد.

این محیط ایده آل برای رشد ذهنی ، جسمی و شخصیتی کودک است. این ابزاری برای اجتماعی شدن کودک است ، ابزاری برای سازگاری کودک است ، نوآوری و تغییر محیط ایده آلی است که هوش ، بدن و رشد شخصیت کودک را فراهم می کند. این وسیله ای برای اجتماعی شدن کودک است. ابزاری برای سازگاری کودک است. بازی فعالیتی است که به طور کلی بر شخصیت وی تأثیر می گذارد.

نظرات بسیاری در مورد اینکه این بازی چیست یا چیست نیست. نکته مشترک همه این دیدگاه ها این است که بازی مهمترین فعالیت برای کودک است.

بازی روشی است که کودک می تواند موضوعاتی را یاد بگیرد که هیچ کس نمی تواند از طریق تجربیات خودش به او بیاموزد (yavuzer H.، 1998).

طبق گفته پیاژه ، بازی یک هماهنگی است. بازی ها اعمالی است که توسط کودکان یا برخی از دانش آموزان گروه انتخاب می شود و طبق آنها قوانین محکمی دارد.

طبق گفته گروس (1896) بازی یک تمرین است. بزرگسالان رفتاری را که در آینده با آن روبرو می شوند از طریق بازی به دست می آورند.

Caillois (1958) بازی یک عمل یا فعالیت داوطلبانه است که با آگاهی از متفاوت بودن از زندگی واقعی انجام می شود ، که شامل احساس تنش و سرگرمی است که در یک منطقه خاص و دوره زمانی مطابق با قوانینی که آزادانه پذیرفته می شوند ، حفظ می شود الزام آور.

بازی فعالیتی است که جایگاه مهمی در زندگی افراد در هر سنی دارد. این بازی که برای بزرگسالان به معنای تفریح ​​، استراحت و تفریح ​​است ، ابزاری برای شناخت و درک دنیایی است که کودک در آن زندگی می کند و افراد اطرافش. به طور کلی ، بازی بخشی از زندگی واقعی است و موثرترین فرآیند یادگیری برای کودک است ، که اساس رشد جسمی ، شناختی ، زبانی ، عاطفی و اجتماعی است که کودک با اراده و لذت بخشی ، با یا بدون آن شرکت می کند. یک هدف خاص

اهمیت بازی

بازی یک ابزار آموزشی است. اجازه می دهد کودک خواب ببیند. این یک محیط را برای او فراهم می کند تا احساس استقلال و آزادی کند. این یک دنیای بازی را ایجاد می کند که در آن می تواند احساس تسلط بر خود ، احترام ، صداقت و مسئولیت را ایجاد کند و در عین حال ، این بازی قوانین را به خودی خود آموزش می دهد.

بازی عامل مهمی برای رشد سالم است. توسعه فیزیولوژیکی را فراهم می کند ، رفلکس ها را تقویت می کند ، مهارت های قدرت و استقامت را بهبود می بخشد ، سیستم تنفسی و گردش خون را تنظیم می کند.

بازی شغلی است که از وقت آزاد استفاده بهینه می کند. این کودک امکان حرکت آزاد ، هیجان ، شادی ، سرزندگی و لحظات سرگرم کننده را فراهم می کند ، اختلافات را از بین می برد. (مانند جوانان فقیر و غنی چربی نازک)

وقتی صحبت از کودکان می شود ، اولین چیزی که به ذهن خطور می کند بازی است. کودکان از طریق بازی دنیا را می شناسند. گاهی اوقات آنها از برخی مواد برای بازی استفاده می کنند ، اشیا اطراف ، افراد ، حوادث ، طبیعت ، سازه ها ، وسایل نقلیه ، حیوانات ، جاده ها می توانند برای کودک یادگیری بازی و مواد سرگرمی باشند ، بنابراین بسیار مهم است که والدین بازی کنند می تواند بازی را واسطه کند. بازی فعالیتی است که هم نیازهای کودک را برآورده می کند و هم والدین را قادر می سازد تا کودک را از نزدیک بشناسند و دنبال کنند. برای کودک مهم است که هنگام بازی آزاد باشد ، بتواند خودش را راحت ابراز کند و مورد قضاوت قرار نگیرد. یک بازی یا اسباب بازی که از نظر کودکانه یا کودکانه به نظر می رسد ممکن است نیاز مهم کودک ما را برآورده کند. انجام بازی برای والدین همیشه آسان نیست. برخی از افراد ممکن است چنین استعدادی نداشته باشند و در چنین حالتی تشخیص بین بازیهایی که از آنها لذت می برید و بازیهایی که از آنها لذت نمی برید مهم است. به عنوان مثال ، در حالی که مادر می تواند بازی خانه را با لذت بیشتری انجام دهد ، پدر می تواند کودک را در بازی های توپ و باغ همراهی کند. زیرا بازی هایی که بدون خسته شدن انجام می شوند باعث دلزدگی و نارضایتی بچه ها از بازی می شوند. به همین دلیل ، هر پدر و مادری باید در مورد گرایش به بازی تلاش کند. همچنین رعایت کودک در بازی و ایجاد محیطی برای ابراز احساسات از اهمیت برخوردار است. به ویژه در سنین پیش دبستانی ، بازی های نمایشی مانند نمایش عروسکی خانه برای کودکان بسیار مهم است تا بتوانند در دنیای درونی خود تأمل کنند.

محققانی که روی بازی مطالعه می کنند اتفاق نظر دارند که بهترین راه برای درک احساسات ، افکار و سطح رشد کودک ، مشاهده او در هنگام بازی است. انواع بازی هایی که کودک بازی می کند ، نقش هایی که در بازی ایفا می کند ، تمام رفتاری که هنگام اجرای این نقش ها از خود نشان می دهد ، سرنخ های جدیدی در مورد شناخت او دارد. فرصتی برای ابراز احساسات و افکار خود از طریق بازی.کودکی که می تواند به این موضوع پی ببرد ، اغلب نکات مفیدی در مورد چگونگی حل مشکل خود در طول بازی به ما می دهد.

بازی درمانی چیست

بازی درمانی برای کودکان همان چیزی است که برای بزرگسالان مشاوره است. بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا با قرار دادن یا استفاده از اسباب بازی ها به جای کلمات ، خود را بیان کنند. بازی درمانی نوعی از رشد درمانی است که هدف آن این است که کودکان بتوانند در هماهنگی و خوشبختی زندگی کنند. بازی درمانی مبتنی بر این واقعیت است که کودک در یک محیط طبیعی قرار دارد تا بتواند خود را از طریق بازی بیان کند. با استفاده از بازی و اسباب بازی به کودکان کمک می شود تا با کودکان ارتباط برقرار کنند ، مشکلات آنها را حل کنند و رفتارهای منفی خود را تغییر دهند. این یک فرآیند ویژه است که بر نیازهای کودکان برای ابراز وجود با استفاده از بازی ها و اسباب بازی ها متمرکز است. آنها آنها را ترغیب می کنند تا با بازی درمانی آموزش دیده ای که به آنها محیطی امن را ارائه می دهد ، همانطور که می خواهند بازی کنند. در این فرآیند ، انواع مختلفی از اسباب بازی ها برای بیان مشکلات عاطفی خود به کودکان ارائه می شود. فرصتی ایجاد می شود تا کودکان بتوانند از طریق بازی هایی که شامل هنر ، نمایش و خیال است ، خود را بیان کنند.

چرا بازی درمانی

کودکان عاشق بازی هستند. آنها به اندازه بزرگسالان مهارت و درک احساسات خود را رشد نداده اند. به همین دلیل ، این یک ویژگی شفابخشی است که به کودکان فرصت داده می شود تجربیات و احساسات خود را از طریق بازی بیان کنند. کودکان می توانند احساساتی مانند عصبانیت ، غم ، ترس یا ناامیدی را تحریک کنند که رفتار آنها را در یک محیط امن که توسط درمانگر تأمین می شود ، تحت تأثیر قرار می دهد. بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا احساسات و افکار خود را بیان کرده و افکار ذهنی و جسمی خود را رشد دهند. بازی بهترین روش برای کودکانی است که در سازگاری با شرایط زندگی مشکل دارند. کودکان روانتر از طریق بازی بیان می شوند و بازی درمانی محیطی را در اختیار آنها قرار می دهد که می توانند خود را به راحت ترین شکل ابراز کنند.

چگونه تصمیم بگیریم اگر یک کودک به بازی درمانی نیاز دارد

برخی از کودکان در خانواده هایی که در مدیریت این روند مشکل دارند ممکن است در این دوره ها بیش از دیگران به حمایت نیاز داشته باشند. اگر کودک شما در زندگی درمورد پدر یا مادر ، معلم یا دیگر کودک بزرگسال به حمایت نیاز دارد ، بازی درمانی می تواند به شما کمک کند.

روش بازی کودک محور

راجرز درمان را به صورت زیر خلاصه کرد ، به جای اینکه امیدوار باشد که نتایج از قبیل استقلال بیشتر و ادغام فرد با کمک به حل مسئله محقق شود ، این نتیجه مستقیماً هدف قرار می گیرد. تمرکز اصلی بر روی مسئله نیست ، بلکه به فرد بستگی دارد. هدف حل یک مسئله خاص نیست ، بلکه کمک به رشد فرد است تا فرد بتواند از پس مشکل فعلی برآید و مشکلات بعدی را بهتر کنار بیاورد.

آنها استدلال کردند که اگر در برقراری ارتباط اخلاص ، احترام مثبت بی قید و شرط و همدلی موفق باشد ، مشتری در یک تغییر شخصیت تغییر می دهد. آنها بر این باورند که بازی درمانی کودک محور معنادارترین و مفیدترین مربی تجارب کودک در یک رابطه مشاوره ای برای ایجاد تغییرات طولانی مدت و مثبت است.

به طور خلاصه ، این یک ابزار مهم برای کودکان است که به دلایل زیادی بازی می کنند. بازی محیط طبیعی کودک است. از نظر تکاملی ، بازی فاصله بین تجربیات عینی و افکار انتزاعی را پر می کند.

8 اصل اساسی را برای هدایت بازی درمانی کودک محور با درک رشد خود شناسایی کرد. این اصول اساسی بر اولویت رابطه مشاوره تأکید دارند.

1. ایجاد رابطه گرم و دوستانه با کودک.

2. پذیرفتن بی قید و شرط کودک ، بدون اینکه انتظار داشته باشید به نوعی متفاوت باشد.

3. ایجاد احساس آزادی در روابط تا کودک بتواند آزادانه خود را ابراز کند.

4. شناخت و انعکاس احساسات کودک به منظور درک کودک.

5- به مهارت های غریزی کودک احترام بگذارید تا مشکلات خودش را حل کند و مسئولیت را به عهده کودک قرار دهید.

6. اجازه دادن به کودک برای کارگردانی ، نه تلاش برای هدایت اعمال یا گفتار کودک.

7. تشخیص ماهیت تدریجی روند کودک و عجله در مشاوره دادن.

8- تعیین حد لازم برای ادغام مشاوره کودک در حوزه واقعیت.

 ضروری است که کودک به جای دستورات درمانگر ، روند درمانی را مدیریت کند. نیروی اصلی تغییر دانش درمانگر نیست ، بلکه منابع درونی و خرد کودک است.